بیماری کوشینگ، که به آن هایپرآدرنوکورتیسیسم هم گفته می شود، یک اختلال هورمونی شایع در سگ ها است. این بیماری زمانی رخ می دهد که بدن سگ بیش از حد هورمون کورتیزول تولید کند. در این مقاله، 16 نکته مهم و کاربردی در مورد این بیماری را بررسی می کنیم تا به شما در درک بهتر و مدیریت این بیماری در سگ عزیزتان کمک کنیم.

درک این بیماری می‌تواند به شما در تشخیص زودهنگام علائم، همکاری موثرتر با دامپزشک و ارائه مراقبت های لازم به سگتان کمک کند.

• ✅

  1. علل اصلی بیماری کوشینگ:

  بیماری کوشینگ در سگ ها معمولاً به دلیل تومور در غده هیپوفیز (که ترشح کورتیزول را کنترل می کند) یا در غدد فوق کلیوی (که خود کورتیزول تولید می کنند) ایجاد می شود.
• ✅

  4. علائم کمتر شایع:

  سرفه، پوست نازک و آسیب پذیر، و لخته شدن خون نیز ممکن است مشاهده شود.
• ✅

  5. تشخیص بیماری:

  تشخیص بیماری کوشینگ می‌تواند پیچیده باشد. دامپزشک شما احتمالاً ترکیبی از معاینات فیزیکی، آزمایش خون (مانند تست تحریک ACTH، تست سرکوب دگزامتازون با دوز کم)، و سونوگرافی یا MRI را برای تشخیص قطعی انجام خواهد داد.
• ✅

  6. تست تحریک ACTH:

  این تست میزان پاسخ غدد فوق کلیوی به تزریق هورمون ACTH را اندازه گیری می کند.
• ✅

  7. تست سرکوب دگزامتازون:

  این تست میزان سرکوب تولید کورتیزول توسط دگزامتازون (یک کورتیکواستروئید) را بررسی می کند.
• ✅

  8. روش های درمانی:

  درمان به علت اصلی بیماری بستگی دارد. دارودرمانی (مانند ترایلوستان) برای کنترل تولید کورتیزول شایع است.
• ✅

  9. جراحی:

  در صورت وجود تومور در غدد فوق کلیوی، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.
• ✅

  10. ترایلوستان:

  این دارو با مهار تولید کورتیزول در غدد فوق کلیوی عمل می کند.
• ✅

  11. عوارض جانبی داروها:

  داروها میتوانند عوارض جانبی داشته باشند، بنابراین نظارت دقیق توسط دامپزشک ضروری است.
• ✅

  12. اهمیت پیگیری:

  بعد از شروع درمان، پیگیری منظم با دامپزشک برای تنظیم دوز دارو و اطمینان از اثربخشی درمان ضروری است.
• ✅

  13. رژیم غذایی:

  رژیم غذایی با پروتئین بالا و کربوهیدرات کم می‌تواند به مدیریت وزن و بهبود وضعیت عمومی سگ کمک کند.
• ✅

  14. ورزش:

  ورزش منظم، حتی در حد پیاده روی های کوتاه، می‌تواند به حفظ توده عضلانی و بهبود کیفیت زندگی سگ کمک کند.

• ✅

  15. مراقبت های خانگی:

  مراقبت های خانگی شامل ارائه آب تازه، ایجاد محیطی راحت و بدون استرس، و نظارت دقیق بر علائم است.
• ✅

  16. امید به زندگی:

  با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، بسیاری از سگ های مبتلا به کوشینگ میتوانند زندگی طولانی و نسبتاً سالمی داشته باشند.

امیدواریم این مقاله به شما در درک بهتر بیماری کوشینگ در سگ ها کمک کرده باشد.  

16 نکته همه چیز درباره بیماری کوشینگ در سگ؛ یکبار برای همیشه

بیماری کوشینگ در سگ چیست؟

بیماری کوشینگ (Hyperadrenocorticism) یک اختلال هورمونی است که در سگ‌ها رخ می‌دهد و ناشی از تولید بیش از حد کورتیزول توسط غدد فوق کلیوی است.کورتیزول یک هورمون استرس است که در تنظیم بسیاری از عملکردهای بدن نقش دارد.این بیماری معمولا در سگ‌های میانسال و مسن‌تر شایع‌تر است، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی سگ مبتلا کمک کند.بیماری کوشینگ در سگ‌ها، برخلاف انسان‌ها که به آن بیماری کوشینگ می‌گویند، اغلب به دلیل تومور در غده هیپوفیز یا غدد فوق کلیوی ایجاد می‌شود.

این تومورها باعث تولید بیش از حد ACTH (آدرنوکورتیکوتروپین) یا کورتیزول می‌شوند.این بیماری می‌تواند عوارض جانبی متعددی را در سگ‌ها ایجاد کند، از جمله افزایش تشنگی و ادرار، افزایش اشتها، ریزش مو، ضعف عضلانی و افزایش حساسیت به عفونت‌ها.علائم بیماری کوشینگ می‌تواند بسیار متنوع باشد و گاهی اوقات تشخیص آن دشوار است.پس، مراجعه به دامپزشک و انجام آزمایش‌های تشخیصی دقیق ضروری است.درمان بیماری کوشینگ معمولاً شامل دارودرمانی یا جراحی است، بسته به علت اصلی بیماری و وضعیت سلامت کلی سگ.هدف از درمان، کنترل سطح کورتیزول در بدن سگ و کاهش علائم بیماری است.

علائم شایع بیماری کوشینگ در سگ‌ها

افزایش تشنگی و ادرار (Polydipsia/Polyuria): سگ مبتلا ممکن است به طور غیرعادی آب زیادی بنوشد و نیاز به ادرار کردن مکرر داشته باشد، حتی در طول شب.افزایش اشتها (Polyphagia): سگ ممکن است اشتهای زیادی داشته باشد و دائماً احساس گرسنگی کند.ریزش مو و نازک شدن پوست: موها ممکن است شروع به ریزش کنند، مخصوصا در ناحیه پشت و پهلوها.پوست نیز ممکن است نازک‌تر و آسیب‌پذیرتر شود.شکم آویزان (Pot-bellied appearance): تجمع چربی در ناحیه شکم می‌تواند باعث شود که شکم سگ به طور غیرعادی بزرگ و آویزان به نظر برسد.ضعف عضلانی: عضلات ممکن است ضعیف شوند، مخصوصا در پاها.

این ضعف می‌تواند باعث بی‌حالی و کاهش فعالیت سگ شود.تنفس سریع و سخت: برخی از سگ‌های مبتلا به کوشینگ ممکن است تنفس سریع و سخت داشته باشند.عفونت‌های مکرر: به دلیل سرکوب سیستم ایمنی، سگ‌های مبتلا به کوشینگ بیشتر در معرض عفونت‌های باکتریایی و قارچی قرار دارند.کوشینگ وابسته به آدرنال: در این نوع، یک تومور در یکی از غدد فوق کلیوی باعث تولید بیش از حد کورتیزول می‌شود.این نوع حدود 15-20٪ از موارد بیماری کوشینگ را تشکیل می‌دهد.کوشینگ ناشی از مصرف دارو (یاتروژنیک): این نوع بیماری کوشینگ ناشی از مصرف طولانی‌مدت داروهای کورتیکواستروئیدی (مانند پردنیزولون) است.

این داروها می‌توانند باعث سرکوب غدد فوق کلیوی و ایجاد علائم مشابه بیماری کوشینگ شوند.

تشخیص بیماری کوشینگ در سگ‌ها

معاینه بالینی: دامپزشک با بررسی علائم بالینی و سابقه پزشکی سگ، احتمال وجود بیماری کوشینگ را ارزیابی می‌کند.آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند سطح کورتیزول و سایر هورمون‌ها را در خون سگ اندازه‌گیری کند.این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص بیماری کوشینگ و تعیین نوع آن کمک کنند.آزمایش ادرار: آزمایش ادرار می‌تواند سطح کورتیزول در ادرار سگ را اندازه‌گیری کند.این آزمایش می‌تواند به تشخیص بیماری کوشینگ کمک کند.آزمایش تحریک ACTH: این آزمایش به ارزیابی عملکرد غدد فوق کلیوی کمک می‌کند.در این آزمایش، دامپزشک ACTH را به سگ تزریق می‌کند و سپس سطح کورتیزول در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

اگر غدد فوق کلیوی بیش از حد فعال باشند، سطح کورتیزول به طور غیرعادی افزایش می‌یابد.آزمایش سرکوب دگزامتازون با دوز پایین (LDDS): این آزمایش به تشخیص بیماری کوشینگ وابسته به هیپوفیز کمک می‌کند.در این آزمایش، دامپزشک دگزامتازون (یک کورتیکواستروئید مصنوعی) را به سگ تزریق می‌کند و سپس سطح کورتیزول در خون را اندازه‌گیری می‌کند.در سگ‌های سالم، دگزامتازون باعث سرکوب تولید کورتیزول می‌شود.اما در سگ‌های مبتلا به کوشینگ وابسته به هیپوفیز، دگزامتازون ممکن است نتواند به طور کامل تولید کورتیزول را سرکوب کند.سونوگرافی یا سی‌تی اسکن: این تصویربرداری‌ها می‌توانند به تشخیص تومور در غدد فوق کلیوی یا هیپوفیز کمک کنند.

درمان بیماری کوشینگ در سگ‌ها

دارودرمانی: دارودرمانی معمولاً اولین خط درمان برای بیماری کوشینگ وابسته به هیپوفیز است. داروهایی مانند تریلوستان (Vetoryl) و لیزودرن (Lysodren) می‌توانند به کاهش تولید کورتیزول توسط غدد فوق کلیوی کمک کنند. جراحی: جراحی ممکن است برای برداشتن تومور در غدد فوق کلیوی (کوشینگ وابسته به آدرنال) توصیه شود. جراحی هیپوفیز (برای برداشتن تومور در غده هیپوفیز) نیز ممکن است در برخی موارد انجام شود، اما این یک روش پیچیده و پرخطر است. پرتودرمانی: پرتودرمانی ممکن است برای درمان تومورهای غده هیپوفیز استفاده شود. این روش می‌تواند به کاهش اندازه تومور و کنترل تولید ACTH کمک کند.